Ozon jest składnikiem atmosfery. Chroni nasze środowisko przed szkodliwym działaniem promieni kosmicznych.

Udowodniono, że ozon jest bardzo skuteczny w walce z wirusami, bakteriami i grzybami. Dlatego zaczęto wykorzystywać jego właściwości w medycynie naturalnej.

Ozonoterapia to metoda leczenia polegająca na wykorzystaniu tlenu i ozonu, wspomaga leczenie wielu chorób. Jest często ostatnią deską ratunku, gdy medycyna konwencjonalna nie daje zadowalających rezultatów.

Dlaczego ozon jest taki skuteczny? Ma zdolność zabijania wszelkich drobnoustrojów (bakterie, wirusy, grzyby), dobrze radzi sobie ze stanami zapalnymi, owrzodzeniami, ułatwia gojenie oraz zapobiega martwicy tkanek. Ozon ma lepsze właściwości jak tlen. Dobrze rozpuszcza się w osoczu krwi, wodzie i płynach tkankowych. Ponadto zwiększa odporność organizmu oraz znacznie dotlenia tkanki i polepsza metabolizm komórkowy. Dlatego przynosi tak dobre rezultaty w leczeniu różnych ran.

Ozonoterapię wykorzystuje się w wielu dziedzinach medycyny, m in. w neurologii, chirurgii, okulistyce, ginekologii, dermatologii, w chorobach niedokrwiennych serca i mózgu oraz onkologii.

Nie można jednak go wdychać bezpośrednio do płuc oraz używać w formie gazu na błony śluzowe.

[vlikebox]

Rodzaje ozonoterapii:

– dożylnie

– miejscowo do tkanek, stawów, czy przetok

– rękaw ozonowy (w przypadku owrzodzenia żylakowego)

– autohemotransfuzja (ozonowanie krwi)

– ozonowanie oleju w celu wykorzystania zewnętrznie i wewnętrznie.

Ozon wytwarza się z tlenu medycznego. Podaje się go w maksymalnym stężeniu 5%. Pozostałe 95% stanowi tlen.

ZASTOSOWANIE OZONOTERAPII W MEDYCYNIE:

– niegojące się i zakażone rany,

– oparzenia i odleżyny,

– udar mózgu (paraliż),

– przetoki skórne w zakażeniach kości,

– zgorzel gazowa,

– stany zapalne jelita grubego,

– miażdżyca,

– wrzodziejące zapalenie jelita grubego,

– przetoki jelitowe, trzustkowe i żółciowe,

– nieżyty żołądkowo-jelitowe,

– nadwaga,

– choroba wieńcowa,

– stwardnienie rozsiane (SM),

– osteoporoza,

– choroba zwyrodnieniowa stawów,

– choroby skóry (grzybica, egzema, róża, trądzik, wyprysk alergiczny, blizny pooperacyjne i poparzeniowe)

– owrzodzenia podudzi i stóp,

– nerwice,

– migreny, bóle głowy,

– trudno gojące się rany i odleżyny,

– zespół stopy cukrzycowej,

– zaburzenia ukrwienia kończyn, żylaki,

– ropnie i czyraki,

– zaburzenia pamięci,

– w okresie rekonwalescencji, po przebytych chorobach,

– dla poprawy kondycji fizycznej.

PODZIEL SIĘ
Poprzedni artykułBóle głowy
Następny artykułDieta tygodniowa
Od wielu lat pracuje jako dietetyk i doradca żywieniowy. Jest zwolenniczką jedzenia wszystkiego, na co pozwala nam organizm. Zamiłowanie do sportu i aktywności fizycznej skłoniło mnie do głębszego zapoznania się z wpływem spożywanych posiłków na organizm ludzki.